Dag 27 en 28: Melaka

Vanuit Kuala Lumpur namen we een bus naar Melaka, een klein kustplaatsje tussen Kuala Lumpur en Singapore. Eenmaal aangekomen in Melaka onweerde het heel hard. We hadden de keuze tussen een taxi of een lokale bus om naar het centrum te gaan (lopen was echt te ver). Het leek mij leuk om de lokale bus te proberen. Niemand had een idee hoe laat de bus zou komen, maar gezellig was het wel. We ontmoetten een Nederlandse en een Fransman waarmee we de busreis naar het centrum maakten. Daarna scheidden onze wegen weer. Samen met Bjorn genoot ik bij een reggae bar die avond van een drankje aan de rivier van Melaka. Wat had Melaka een gezellige en gemoedelijke sfeer!

De volgende dag gingen we per fiets (die konden we gratis lenen van ons guesthouse) naar de “drijvende” moskee van Melaka. Deze is gebouwd op de zee. Wederom droeg ik gepaste kleding in de moskee, die ik kon pakken in de garderobe. 

Daarna bezochten we villa Sentosa, een huis van een Maleisische man die aan toeristen laat zien hoe Maleisiërs leven. Wat was dat een lieve en hartelijke man! En dat deed hij allemaal zonder entreeprijs, op basis van donaties. De koning en koningin zijn er zelfs geweest, die hem een geschenk van echt zilver hebben gegeven als blijk van waardering. Op het eind vroeg de man ons om wat gegevens in zijn gastenboek te schrijven. Hij had al een hele stapel gastenboeken van allemaal mensen die zijn woning in het verleden hebben bezocht. 

Er zijn ook Nederlandse invloeden terug te vinden in Melaka. Zo zijn we langs “Dutch square” gegaan, waarop de christ church gelegen is. Daarnaast hebben we de St Paul’s church bezocht, waarin stenen met oud Nederlandse teksten te vinden waren. 

Van het fietsen en alle nieuwe indrukken kregen we honger. Dus we besloten een plaatselijke specialiteit te proberen: cendol. Het was een erg apart gerecht. Het was een soort schaafijs met palmsuiker siroop, kokosmelk, groene glibberige sliertjes, en jawel, bruine bonen. Wat trouwens ook opviel als iets typisch lokaals waren de rickshaw’s. Een soort fietstaxi’s die versierd waren met tekenfiguren (hello kitty, Pikachu, etc.), licht en muziek. In de avond maakten we nog een boottocht over de rivier. 

De volgende bestemming na Melaka was Singapore. We namen een taxi terug naar het busstation en je raadt het nooit: precies op dezelfde plek op het station (en het station was groot), en op precies dezelfde tijd liepen wij, de andere Nederlandse en de Fransman elkaar onafhankelijk van elkaar tegemoet. Wat een toeval! Wat hebben we gelachen. 

Tijdens onze busreis naar Singapore hebben we wat minder gelachen. We moesten door de Singaporese douane en de bus zou maar 30 minuten op ons wachten. Het leek allemaal erg soepel te gaan, totdat wij aan de beurt waren. Wij moesten mee naar kantoor en werden los van elkaar in een hokje ondervraagd door zo’n 5 douaniers. Best wel intimiderend. Routinewerk zeiden ze, omdat we voor de eerste keer in Singapore waren. Waarom de meeste andere mensen dan wel meteen konden doorlopen is me een raadsel. Allemaal al eens in Singapore geweest?? Of pikken ze alleen mensen uit bepaalde landen eruit? Hoe dan ook, het duurde allemaal erg lang. Tig keer uitleggen dat we maar 4 dagen in Singapore zouden zijn, tig keer opnieuw vingerafdrukken laten afnemen. En de kans om onze bus nog te halen werd steeds kleiner. We gaven nogmaals aan de douaniers aan dat we onze bus dreigden te missen, maar behalve wat gelach kregen we geen antwoord. En ja hoor, onze bus was al vertrokken zonder ons. Stonden we dan bij de grens... Net toen ik gefrustreerd begon te worden zag ik een andere bus van dezelfde maatschappij aankomen. Godzijdank konden we met deze bus verder. Wel weer een avontuur rijker. Onze andere avonturen van Singapore volgen binnenkort.