Dag 13 t/m 16: Pai

Vanuit Chiang Mai zijn we verder naar het noorden getrokken, naar Pai. Deze rit met een minibusje staat bekend als horror-rit omdat er regelmatig mensen wagenziek worden. Ik was van te voren dus een beetje huiverig voor de rit met 762 bochten, maar het is me reuze meegevallen! Een gevalletje sterke verhalen denk ik. De vele bochten klopte wel, we hebben nauwelijks een recht stuk weg gezien. En nog bleef de chaufeur als een gek inhalen. Toen we in Pai aankwamen viel vooral de mooie natuur erg op. Toen we de eerste avond uit ons hutje kwamen om wat te gaan eten, zagen we allemaal locals staan bij een hek, met zaklampen, stokken en bijlen aan stokken. Ik keek ze vragend aan, maar voordat ik werkelijk iets hoefde te vragen kreeg ik al antwoord wat ze aan het doen waren. Ze hadden een king cobra (een van de meest giftige slangensoorten) gezien. Brr, alleen het idee al... We kregen als tip om met een lamp te kijken waar we liepen vanwege de vele slangen in Pai. 

De volgende dag hebben we een fiets gehuurd en hebben we de omgeving verkend. Als eerste hebben we rondgefietst door de rijstvelden. Wat een indrukwekkende natuur, prachtig! We aten bij een afgelegen restaurantje bij mensen aan huis, waar ze speciaal voor ons de keuken open deden. Vervolgens hebben we een pittige rit gemaakt naar een uitzichtpunt in de bergen. In de avond zijn we gaan uiteten met een ander Nederlands koppel. Thaise hotpot heet het, lijkend op gourmetten. Die avond heb ik een nieuwe les geleerd: altijd even boven het toilet kijken. Ik hing al boven het gat in de grond (hier zijn op sommige plekken alleen van die sta-toiletten) en toen ik me omdraaide zag ik een mega spin vlak boven me.. Hij miste wel 2 poten. 

De dag erna hebben we een tour gedaan waarbij we naar een grot (de Lod cave), een uitzichtpunt, hot springs, een waterval en de Pai canyon zijn geweest. Die Pai canyon was niet aan mij besteed. Het was een heel smal paadje met aan beide kanten een diepe afgrond. Het uitzicht was prachtig, maar ik heb me maar niet over die smalle rand begeven (recent is hier nog een Nederlandse vrouw vanaf gevallen). Toen we terug waren van de tour had ik een klein (en tot nu toe enige) momentje van heimwee naar Nederland. Ik voelde me de hele dag al niet goed en wilde snel terug naar ons hutje. In het steegje vlak voor ons hutje stonden er echter vijf straathonden agressief te blaffen. Aangezien sommigen hier bijten (hondsdolheid) besloten we even te wachten. Tijdens het wachten rende er ook nog plots een mega spin vlak achter me langs. Geen idee of het een giftige was. Op dat moment verlangde ik wel even naar de veilige straten in Nederland. Eenmaal terug in het hutje bleek ik ook nog koorts te hebben. Gelukkig gaan zo’n momentjes van heimwee ook weer snel voorbij. De volgende dag gingen we alweer terug naar Chiang Mai. Ondanks mijn grieperige gevoel ging ook de terugweg langs de 762 bochten erg goed. Binnenkort volgt mijn verhaal over ons tweede verblijf in Chiang Mai. Tot snel!