Dag 17 t/m 20: Chiang Mai

Eenmaal terug in Chiang Mai heb ik een paar dagen rustig aan gedaan. De koorts was gelukkig gezakt, maar ik voelde me nog steeds grieperig. In overleg met de zorgverzekering ben ik toch even naar een ziekenhuis gegaan vanwege de vele tropische ziekten hier. Hoewel je het niet zou verwachten van Thailand, was het ziekenhuis erg modern. Alle personeel was heel vriendelijk en ze konden heel goed Engels. Ik werd er behandeld alsof ik een beroemd persoon was. De vermoedelijke diagnose was scrubtyfus, dat wordt overgebracht door mijten, teken en andere kleine beestjes. Ik was een beetje sceptisch over de vermoedelijke diagnose. Maar omdat de diagnostische test voor deze ziekte ingewikkeld is en lang duurt, en omdat er ernstige complicaties kunnen optreden als de ziekte onbehandeld blijft, kreeg ik voor de zekerheid een antibioticakuur. Binnen 48 uur moest ik me beter gaan voelen aldus de dokter. En wat bleek, toeval of niet, na twee dagen voelde ik me inderdaad een stuk beter. 

Gelukkig was ik op tijd beter voor onze al geboekte olifanten excursie. Nee, geen ritjes op de rug van de olifanten, daar doen we niet aan. We mochten de olifanten voeren en daarna insmeren in een modderbad, om vervolgens onszelf en de olifanten te wassen in de rivier. Wat een prachtige ervaring! Wat zijn het mooie en gigantische dieren! Hun huid voelt heel stug en harig aan. Als je ooit de kans krijgt om olifanten te voeren en te wassen (niet erop rijden!!), zou ik het zeker aanbevelen. 

Inmiddels waren we het Thaise eten trouwens wel even beu. Niet dat we Thais eten niet lekker vinden, integendeel, maar we hadden wel weer even behoefte aan iets westers. Dus gingen we opzoek naar kroketten en frikandellen. In Chiang Mai is er van elke soort keuken wel een restaurant te vinden. Toch smaakten de kroket en frikandel heel anders dan in Nederland, maar het was zeker wat ‘bekender’ dan al het Thaise eten. 

De laatste dag zijn we nog naar de Doi Suthep geweest, een tempel bovenop een heuvel, buiten het centrum van Chiang Mai. Het was eigenlijk een zoete inval. We werden op straat aangesproken door een aardige taxichauffeur die ons erheen wilde brengen, ter plekke op ons wilde wachten, en vervolgens weer terug te brengen. De Doi Suthep is de bekendste tempel van Chiang Mai, dus we wilden er eigenlijk nog wel even heen gaan. De volgende ochtend was het vroeg opstaan voor onze vlucht naar Kuala Lumpur in Maleisië. Ik hoop jullie snel meer te kunnen vertellen over dit voor ons nog te ontdekken te land.